Dag 5 Puno en 1e dag home stay Titicacameer

De nachtbus; weer een nieuwe ervaring. Inchecken net zoals bij het vliegen en wachten in een loungeroom. Ook op het busstation spreekt niemand Engels; bij mijn vraag of er een toilet is in het Engels kijkt men mij aan alsof ik gek ben. In de bus zat ik naast een dame die toevallig wel 3 woorden Engels kon. Bij iedere stop of Spaanse melding kon ik aan haar vragen hoe en wat. Tijdens de rit wordt je voorzien van een broodje en thee. Ik vond de rit een crime; het lijkt alsof de wegen in Peru alleen bestaan uit drempels. Dus iedere keer afremmen en weer optrekken en ook het wegdek was niet altijd even vlak.

Dan sta je ‘s morgen om 5.00 bij het busstation in Puno. Taxi genomen naar ons hotel en die zat nog dicht. De taxichauffeur was zo slim om aan te bellen en toen ging de tent open. Bagage weggezet en wachten tot we opgehaald worden. Op naar de Uros eilanden,  Amantani in het Titicacameer.

Vanuit de haven van Puno met een bijna volwaardig zeemacht naar de Uros eilanden. Dit zijn drijvende eilanden, waar mensen wonen in huizen van riet. Heel bijzonder om te zien. We zijn ontvangen op een van de eilandjes en kregen uitleg en de gelegenheid om in de hutjes te kijken. Aan het eind van de rit kwamen natuurlijk de mutsen etc tevoorschijn en ik voelde me bijna verplicht iets te kopen. Super om te zien hoe mensen leven, maar ik vond het commerciële tintje net iets te groot. Daarna nog 2,5 uur varen naar Amantani. Ontvangen door de locals en de familie waar je die nacht zou slapen. Geen verkeer, geen water en nauwelijks elektriciteit. Back to basic. We sliepen samen met twee Duitse jongeren bij deze familie. Kamer was prima; leukste detail; de po onder het bed. WC (inmiddels weet ik dat het een banjo is) was buiten dus wellicht zou die po nog wel eens gebruikt kunnen worden. Op het bed lag een enorme stapel dekens. Zeker nodig want het was steenkoud.

We kregen een lunch aangeboden. Samen met de twee duitse leute. Gastvrouw en heer spraken  geen Engels; jammer want het leek mij nu zo leuk om wat meer van hun leven te weten te komen. Verder stond er een wandeling op het programma; berg op voor het uitzicht en de ondergaande zon in het meer. Prachtig maar zo koud en winderig boven dat de lol er voor mij er gauw af was. Natuurlijk daarna een diner; soep rijst en een groentesmurrie. Guus vond het niets; ik heb netjes mijn bord leeg gegeten. Daarna een party met een heus bandje en de gasten allemaal in locale kleding. Grappig!

Heel bijzonder ook weer hoe deze mensen leven. Het is overal koud; kleine huisjes zonder verwarming. Iedereen loopt de hele dag met mutsen en dikke kleding; ook in huis. Vrouwen breien en zijn bezig de mutsen, wanten etc te verkopen. En alles te voet.

Fto’s volgen later; kan ze nu niet uploaden