Salkantay Trail van 11-09-2019 t/m 15-09-2019

Goedemorgen allemaal,

Al zittend op ons mooie dakterrasje in Cusco, hier de blog take-over van Jorn. De voorbije 5 dagen zijn fantastisch geweest. Hierbij alvast een korte terugblik op deze fantastische trekking. 

Woensdag 11-9

Na een nachtje slecht slapen stonden we om 04:30 ietwat zenuwachtig klaar om opgehaald te worden voor de Trekking. Bagage ging op rantsoen, 1 rugzak voor onderweg en een “duffelbag” voor op de kampementen. De eerste 3,5 uur reden we vanuit Cusco naar Soraypampa (3850 m), startpunt voor de eerste dag. Vooraf was al aangegeven dat de eerste dag het koudst zou zijn en dat we op grote koude hoogte zouden overnachten. 

Tijdens de busrit langzaam aftasten hoe de groep in elkaar zat. Alles werd na een introductie duidelijk. We waren met 9 hikers en 7 man begeleiding. De hikers (3 Engelsen, 2 Duitsers, 1 Australische en wij) waren in de leeftijd tussen 20 & 30 en 2 van (bijna) 60. De 7 man begeleiding bestond uit: 2 gidsen, 1 chef-kok, 2 paardenbegeleiders en 2 ondersteundende helpers.

Na een uitgebreid ontbijt en een voorstelronde gingen we aan de wandel naar Humantay Lake op 4200 meter. Tijdens deze klim werd al snel duidelijk dat het lopen op hoogte niet iedereen gemakkelijk afging. Voor deze twee meiden werd een paard geregeld waarmee zij naar boven vervoerd konden worden. Eenmaal boven bij het meer, kwam er tot onze grote verrassing ook nog een Condor over. Prachtig gletschermeer onder grote besneeuwde Andesreuzen.

Eenmaal klaar bij het meer daalden we af voor een lunch, welke ter plaatse door de chef-kok in de kooktent bereid werd. Het eten was gedurende de gehele trek ontzettend lekker en gevarieerd.

Na de lunch begon de klim naar onze eerste overnachtingsplaats. Een tentenkamp zonder enige voorziening. Het tentenkamp was klaargezet door de Paardenbegeleiders met de hulp van de overige crew. Het was KOUD, KOUD. Temperatuur lag rond het vriespunt, maar dat weerhield er ons er niet van om tijdens het diner in de eettent goede discussies te hebben over Australische stemplicht, Brexit, het Duitse politieke systeem en de Nederlandse belastingdruk. Na het diner was het tijd om te gaan slapen (het was immers al 20:30). De crew kwam langs met een warme kruik (door mamma met open armen ontvangen). Mijne was lek en daardoor was meteen mijn hele slaapzak nat. 

Donderdag 12-9

Na een nachtje gevarieerd slapen - Pappa in paniek vanwege een klemmende slaapzak, Mamma sliep als een roos, en ik had ook geen klagen - stond om 05:00 dag twee voor de deur. Er werd een teiltje met lauwwarmwater voor onze tenten gezet, waar we onze handen/gezicht in konden wassen. Vervolgens de dagelijkse behoefte doen in de wc-tent, waar het chemische toiletje al snel overstroomde. Na een heerlijk ontbijtje ging de klim verder naar 4600 meter, het hoogste punt van de trekking. Ongelofelijk maar waar kwam onze 60 jarige topper als eerst boven. De lucht was zeer ijl, zicht beperkt vanwege de wolken, maar de ervaring was fantastisch.

Na een kop coca-thee tegen de hoogteziekte begonnen we de afdaling naar onze tweede lunch. Tijdens de afdaling werd door de gidsen de toestand van het Peruaanse voetbal uiteengezet waarna we afdaalden naar onze lunchlocatie. Tijdens het ontbijt was al aangegeven dat de tweede helft van de dag door een tropische vallei zou gaan en dat we dan DEET (anti-insectenspray) en minder kleren nodig zouden hebben. Na de kou wantrouwden we deze voorspellingen, maar het bleek volledig te kloppen. Na elke 2 kilometer kon er een laagje uit en daalden we langzaam het tropische bos in. Voor Pappa ging een wereld open, de flora en fauna (kolibri’s, wilde bromelia’s en orchideeën). Tijdens een stop bij een klein huisje heb ik een flesje Inca-Cola gekocht (toch benieuwd wat dat zou zijn). Aanrader was het niet.

Aan het eind van de dag kwamen we aan op onze tweede locatie. Na een zweterige afdaling konden we eindelijk een biertje krijgen:). Dit was ook het moment dat we voor het eerst konden “douchen”. De “douche” bestond uit een infuuszak met warm water die je handmatig kon stellen. Even wennen, maar wel chill om even te douchen. Tegen 21:00 de tent weer in.

Vrijdag 13-9

Vrijdag de 13e, startte om 05:30 met een heerlijk ontbijt. Na dit ontbijt weer volledig ingesprayed met DEET om de afdaling door de jungle te vervolgen. We liepen door een zeer ruig gebied, vol van aardverschuivingen, watervallen en prachtige natuur. Halverwege deze trip kreeg het regenwoud waar het zijn naam aan te danken heeft: REGEN. Het kwam met bakken uit de lucht. Tot aan de lunch bleef het non-stop regenen. Tijdens de lunch kregen we een uitgebreide uitleg over hoe koffie geproduceerd wordt, van vrucht tot koffiepoeder. Erg interessant. 

Inmiddels hadden we ook afscheid genomen van de twee paardenbegeleiders. De paarden konden niet mee op de volgende beklimming. Voor deze nieuwe beklimming (met een overnachting met uitzicht op Machu Picchu) moesten wij zelf onze bagage voor 1 nacht meenemen en de ondersteunende staf droeg de rest naar boven. Ik heb echt ontzettend veel respect voor de toewijding en het doorzettingsvermogen van deze mensen. 

De klim was steil en halverwege kwamen we nog een hele zwerm parkieten tegen, prachtig gezicht. Het laatste uur van de klim ging door het donker (gelukkig was het weer droog), met onze hoofdlampjes konden we ons paadje redelijk uitlichten. Mooi te zien hoe de ogen van spinnen, honden en andere dieren oplichten in het pikkedonker.

De nacht naar zaterdag was regenachtig, en ook het uitzicht op Machu Picchu viel door de luchtvochtigheid wat tegen. Toch ‘s nachts om 24:00 uu nog even de wekker gezet om te kijken of we Machu Picchu konden zien onder maanlicht - ook dat ging helaas niet door.

Zaterdag 14-9

Zaterdag bestond uit een lange afdaling, van het uitzichtpunt naar Aguas Calientes. Tijdens ontbijt werden we verrast met een versgebakken taart. De afdaling ging door het tropische bos naar Hydro Electrica (vernoemd naar de waterkrachtcentrale - lekker origineel). Hier kregen we de laatste lunch van het ondersteunende team. Er werd goed uitgepakt - Guacamole met zelfgemaakte Lamafiguurtjes. 

Na de lunch de laatste lange wandeletappe langs de spoorlijn van Hydro Electrica naar Aguas Calientes. Vlak en erg leuk met al de boemel treintjes die langskwamen. Langzaamaan liepen we het dorpje binnen. De uitvalsbasis voor trips naar Machu Picchu, de laatste nacht sliepen we hier in een heel oké hotelletje, pal naast de spoorlijn. Ongelofelijk bijzonder hoe ze dat zo kunnen bouwen. 

Zondag 15-9

Wekker: 04:15 —> Machu Picchu.

Na een ontbijtje in ons hotelletje gingen we (na 4 dagen wandelen met de bus) naar Machu Picchu. Er waren tickets voor 06:00 geregeld zodat we als eerst in Machu Picchu waren. Wat een prachtige ervaring was dat. Eerst wat foto’s gemaakt, vervolgens de 500m klim gemaakt naar Sun Gate, de plek waarop 21 juni (kortste dag in Z-Amerika) de zon opkomt. De plek is echt onbeschrijfelijk mooi om rond te lopen. Na een rondleiding door de Sanctuary gingen we na het middaguur terug naar Aguas Calientes voor een lunch en de treinrit met de IncaRail naar Olyaytambo. Wel relaxed zo’n sloom treintje. Beetje genoten van de omgeving en tijd om de ervaringen van de afgelopen dagen een plekje te geven.

Op het stationnetje stond de transfer naar Cusco klaar en kwam ons avontuur tot een einde. Na prachtige dagen hebben we ‘s avonds nog met Guusje (vriendin van Silke) gegeten in een super restaurantje hier in Cusco. 

Tot zover Jorn, ik vertrek zo weer vanuit Peru naar New York en geef de pen graag terug aan moeders!